Bismillahirrahmanirrahim

Müslüman kardeşlerimi saygıyla selamlıyorum,

Herkes gibi "elim kazayı" öğrendim, üzüldüm, ağladım...

Gidenleri, geride kalanları kısmen yakından tanımış olmanın hicranıyla yandım, kavruldum. Son yolculuklarına iştirak edemedim, ama zaten onlarla hep aynı yoldaydık. Onlar koşarak, uçarak Rabbe kavuştular bense hala yürüyorum!

Yıllarca mücadelede omuz omuzaydılar ve şimdi yine omuz omuza bir şeyleri hatırlatarak gittiler. Ölümü ve öteyi, uyanışı ve dirilişi, acıyı ve sabrı... Belleklere yeniden kazıdılar dünyanın fani oluşunu. Ve canın tende emanet oluşunu Allah, onların vesilesiyle yeniden hatırlattı bizlere.

Zulme uğramış her bireye, her topluluğa desteklerini esirgemeyişlerinin teşekkürü, yanlarında oldukları insanların tebessümleriyle yansıyordu onlara. Öyleyse bu son görevlerinde, bize bulundukları hatırlatmalara karşın yine bir teşekkür gerek. İşte bunu da İslami mücadelelerini hayatlarımıza birer öğreti olarak alıp, neslimizin örnek şahsiyetleri arasına katarak gerçekleştirebiliriz. Görüntüsüyle, fıtratlara verdiği acıyla elim gibi gelen bu kaza, bu gidiş ümit ediyorum ki binlerce dirilişe vesile olacaktır.

Onlar özgürlük savaşçılarıydılar ve özgürlüğe uçtular...

Dualar, Allah'ın onları katına "şehitler" olarak alması için birleşecek. Ve şimdi yalnızca yazılar, şiirler, ezgiler onlar için konuşacak... Onlar ise yaşantılarda ve gönüllerde var olacaklar ölümsüzce...

Dünyanın dört bir tarafından hak yola başını koyanlara; zalime, zulme başkaldıranlara da Rabbimden muvaffakiyetler temenni ederim.

Dua destekli saygılar sunarım.