Yaralarımı görüp sabırla emdim
sensiz üşüyorum ey YAR
sütbeyaz ve umut dolu güvercindir gece burada
aşkın ve acının kuşatmasında
nereye koysam kalbimi
biraz ötesinde
bir ölüme akar gibi
ay kanatırken şubatı
çocukları öpen ölüm
bir yangından arta kalan bir avuç kül
çıkış yok anlaşılan gözlerinden
sonsuz ırmaklarda boğuluyorum
Avare bulutlar altında
kentlerde deli dolu intihar
kızların gözleri faltaşı
kandan ağızları
varoşlara sürtünerek geçen akşamlardan
kalma gençlerin yaralarından fışkıran ilahlar
kızlar kirlenen dudaklarıyla ilahlarını sayıklarlar
ilahlarını
tapmalarını
kirli aşklarını
intiharlarını
meleklerini kaybetmiş günlerini
tapınağın avlusunda
gece yirmidört seanslarında
biliyorum size hayat biçen tanrılarınız
elele tutuşup kıvrak danslar öğretiyor
ama / dans duaya dönüşüyor /
artık ben hücremde susuyorum
bugün salı görüş günü
üç yetim kuşum gelecek
yine ellerim uzanamıyacak
zindan kanatıp duracak yaramızı
üç ağlamaklı göz
/ ağlama gözlerim Allah kerimdir /
Sen desem
sen geldin
hep tebessümdür hüznü tüketen gözlerin
gözlerin yine de gülüyor yiğidim
düşmana inat
zalimlere inat gözlerinde umutlar saklı senin...