Yanıma koyduğun günahsız, merhamet dolu bakışların
Ağlamaklı sesin, adımlarıma güç oluyor
Aşkımı bilinçle biliyorum anne
Her yumruk, her öfke dolu gözyaşı
Büyütüyor yüreğimin sınır bilmez tevekkülünü.
Ömrümün gözelerini umut yolcusu bir hasret dolduruyor.
Senin gibi olmaz bu şehrin anneleri
Gözleri deniz yoğurmaz
Yangın yerlerine er olmaz bedenleri.
Az önce uğurladık arkadaşları,
Çalışasım yok bu sabah anne
Otobüsün penceresinden bakması muhtemel
Bir dost yüzü bölüyor cümle aralarını
Geliyor, tebessümü konuyor
Şimdi nerdeler derken hasretleri doluyor içimin kuytu köşelerine
Bu zulüm biter mi dersin anne.
Edirne, Sivas, Malatya
Boy veriyor attığımız her tohum
Çalışasım yok bu sabah anne
Düşüncelerim alevlenirken dudaklarımda,
Nefessiz kalırım meydanlarda
Bil ki, içim titrer sesinin kulaklarımdaki yankısından.
Bir bulut dolusu bahar gönder.
Kirazını, dut pekmezini bırak
Bize er sözünü gönder, yol azığı olsun.
Direnişin kutlu,
Sırtın bize dursun dediğini bileyim anne.
Söyle bana yol azığı olsun.