Onu dün akşam
Titreyen sokak lambasının altında gördüm
Yüzüne aksetmiş mahzun çizgilerden tanıdım
Dalgası durulmuş bir deniz sükûneti içindeydi
O bir yetimdi
Göz pınarlarında hep hüznün iklimi
Rabbim ne kadar güzel emretmiş
“Sakın ha azarlama öksüzü yetimi”
Çabuk incinir narin bir kelebek gibi
Yufkadır kalbi
Dünyada hep muhacir
Kimsesizliğe yürüyen bir yolcu misali
Bugün çadırkentin oyun parkında
Bir bankın üstünde düşünürken gördüm
Kalbi tarumar, hülyası darmadağın
Ahirete açılmış ölüm penceresinden seyrediyor
Toprağa verilmiş babasının bedenini
Şimdi bombalarla yerle bir edilmiş onun ülkesi
O bir yetim, yüreği yangın
Ufuklar perde perde buz kesmiş dünyanın vicdanı
Kalbim kanıyor gördükçe duyarsız insanları
Zemheridir mevsim, kar toprağa düşüyor
Karın içinde binlerce yetim yanıyor
Birazdan fecir atacak
Yetimlerin yalnızların üstüne
Sevginin boğazlandığı, mezbahaya dönen ülkede
Umudun yeşereceği toprak nerede
Tüm kardeşlik şarkıları unutulmuş
Savunmasız çocukların bahara özlemi kaybolmuş
Atılan her bomba sıkılan kurşunlar yetimler çoğaltıyor
Onca tuğyan onca suskunluk
Ah ellerimde hüznün çiçekleri açıyor
Ah şefkate muhtaç o yetimin kalbi acıyor