Burası Yermuk kampı
Burası çığlık yeri
Ve açlıktan ölümlerin sessizliği
Ölümüne özgürlük inancı taşıyan
Ölümüne yeniden doğan halkın yaşadığı
Sokaklarına acının pencerelerinin açıldığı
Yüreklerin bir yangın yeri olduğu yer
Sürekli varil bombaları yağar bu kampa
Cansız bedenler yatar gecenin koynunda
Açlık içinde vurulmuş ciğerparem
Hemen şuracıkta yanıbaşımızda
Veyl olsun vicdanlara
Kokuşmuş insanlığa
Sönmüş imanlara
Acıyla çoğalıyor sözler dilimde
Artık güneş kandan bir rengin içinde
Yermuk kampında her akşam parçalanır düşler
Derme çatma kulübeler ansızın tuzla buz
Çocukların sesi karışır yağmurlara
Dilim düğümlenir ölüm fotoğraflarında
Öfke kat kat büyüyor içimde
Anladım iman ancak cihad ile zinde
Ey mümin şehadet en büyük rütbe
Yermuk’ta insanların ölümü kıyamı çağrıştırır
Bir kıyam ki yollar açar cennet bahçelerine
Şimdi vicdanlarda duyulan çocuk sesleri
Acılara yürüyen ölüm renginde