Utangaç bir çocuğun gizli ağlamasıyla uyandım bugün
Tuhaftı anlam verilemez bir düş gibiydi
Bezgin bakışlarıma kardelen çiçekleri açtırırcasına
Sopsoğuk elleriyle dokunmuştu ellerime
İçimi ürpertmiş, gözleriyle kendine tutsak etmişti beni
Öyle mahzun bakmıştı ki gözlerime
Çaresizliğini anlamıştım minik yüreğinde
Mavi gökyüzüne uzatmıştı ellerini ve uzaklaşırken gökyüzü
Elleri hâlâ bekleyişlerde bir demet gül gibiydi
Ağzında acı bir tebessüm ağıtı ve bir nebze gözyaşında ümit sevdası
Yanlış cevaplarının tek gündüzü tek gecesiydi sanki
Üzüntüsü gözyaşına dökülmüş bir yaprak gibi
Sararmıştı sözlerinde
Hüzün kirpiklerinde yağmur damlası gibi saklıyordu acılan
Gündüzünü ıslatmıştı, bembeyaz düşlerinde masum bir hülyası vardı
Yıldırımlı bir havada boğulurken gözyaşı onun tek umuduydu
Anladım onu, bugün gözyaşımın aydınlık sevgine yenik düştüğü an
Sonbaharın ilk rüzgârlarıyla ağladım, masum bir çocuktu yaklaşım
Dargındı gözlerime...
Puslu bakışımda onu gördüm bu sabah
Gözyaşın hâlâ gözlerimde unutmadım!