Ayaz'ın sıcaklığı vurur yüzlerine
Koca mığ'ların minik başlarda üşümesi güneşte
Titremeler değil korkudan
Heyecandan duramazlar yerinde
Yarını yüklerken omuzlarına
Yüreğin taaa en tepesinden indirmezler
Ebeveynle yer değişirken
Gün'lerin çocukları
Yarın'ın çocukları
Şiir'in çocukları dahi bulamadı
Çocukluğu hiçbir yerde
Savaşla birlikte yitirmiş
Yitirdiği tek şey oyundu belki de
Mirasçısı barışın
Şehitlerden kalan varisi çocuklar
Zafer türküleri yankılanır
Fısıldarken ebede
Nasırlı ellerin
Artık top tutan yürekleri yoktu
Coşan, koşan, oynayan parklardan
Ölüm çığlıkları
Düşen mermilerin
Tozu dumanı yutmuş seher'in rengini
Geceyi aydınlatan fosforlu misillemeler
Enkaza dönüşen sabahlarda
Güneşi dondurur morg sokaklar
Emzik ucunda bebelerin ninnileri iniltiler
Kan'dan doyurmasa karınlarını
Kahırdan doyar niceler
Muhacir değil
Vatan'ından toprağından olmak
Değil göçebe
Menzilden menzile varmak
Irak eller gitmesin zoruna
Kalma garip hicret'in arasında
Kucak açtıysa mü'min duasında
Ağla
İman'dan muhacir olana