Ölümün Gözlerinden Öpmek

Bünyamin Doğruer

Mursilerin aziz hatırasına…

 

Bir inanç pınarı

Hüzünden tebessümler ören

Yaraları gül kokan

Gözlerinde nice nehirler saklı

Bir yiğit gömdük toprağa

Söyle kim sevebilir bizim kadar

Firavunlara karşı direnişi

Unutmadık

Parmaklıklar arkasındaki zafer işaretini

Kim bizim kadar tebessüm edebilir

Onurluca yürürken darağacına

Öfkeden umuttan fırtınayı kim dindirebilir

Böyle severken biz

Tüm mazlumları kucaklarız

Bir ömür içimizde yangınlar taşırız

Muntaqim olan Rabbimizin

İntikamı çiçeklenir

Yeminlenmiş atlar koşar

Aydınlık sularımızda

Muştulu haberler süzülür gecenin parmak uçlarından

Şanlı bir kıyam nefesi belkide

Tahrir Meydanı’na

Yoksul acılar kalkacak ayağa

Göreceksiniz dağ pınarı gibi çağlayan yiğitleri

Ateşler içinde canları

Sabrın siperlerine

Muhkem girişi sevdanın

Böyleyken

Kim bizim gibi yürekten öpebilir ölümün gözlerinden

Elbet yıkılacak haramilerin kaleleri

Umut biriktir ellerinde kaderin iman demetleri

Bir gün patlayacak sevdanın suskunluğu

Mazlumları kaldıracak kıyama yiğitlerin direniş soluğu