Mülteci kamplarındaki yetimleri düşündüm
Bir sızı gibi geçti içimden
Gülüşler dolaşmıyor yüzlerinde
Şarkılarsa hiç yok dillerinde
Küçümen omuzlarına yıkılmış dünya
Ne oyunları var ne parkları
Rüyaları kâbus dolu
Gördükleri bombardıman uçakları
Minik ellerinde yokluk
Herkes suskun
Açlık ve ölüm konuşuyor mülteci kampında
Toprağından koparılmış çiçekler gibi
Burada çocuklar
Beklemekte savaşların sürgünlerin biteceği günleri
Firavunlar yüreğinden vuruyor anneleri
Ve analar isyan doğuruyor onca zulümlerden beri
Ben susayım
Şimdi sen konuş çocuk
Lanetle
Öfkeyle
Bu merhametsizlere haykır
Nasıl zor olduğunu vatansız yaşamanın
Çırpınan ümitler içinde
Artık gözlerim can çekişen bir çocuğun gözlerine değmesin
Ne olur artık acılar yeşermesin
Ocaklar sönmesin