Kuşatma

Bünyamin Doğruer

Kıyam: Sadece lalenin adı

Anne: Sevincin hali

Zulmü seyretmek kanatır içimi

avcı ekiplerine: sabrın direncini

söyledim

dev köleliği kadim sessizliği

inkar eder sorgucular kandan alır rengini

manyetolar altında yalancı tarihe

bürünür güneş

cebren ve hile ile sam amca

kara amca zulümlerin ardında

mesut ve bahtiyar topraklarda

ölüm bir yol arar

ak gömleğimin altında

toprağın soluğunu hayat zamanları

tuzlu suları kirli kapıları

güneşin ve ayın saklandığı yeri unuttum

öfkeyi unutmadım direnişi ve kara amcayı

bir de yaşamanın öbür adı aşkı

Ey ağzında zakkum taşıyan adam

bu çöl yalnızlığında

hüzünlerin harmanında

mazlumların granit ellerini

asa diye tutuyorum

suların başında susayan halkımın

patlayacak isyanını yitiren yumrukları

tarlalar boşuna yeşertmiyor başaklarını

anne unuttum mu sanıyorsun

oligarşik diktatörleri heykellerini

işi tıkırında düzenlerini sam amcayı

kara amcayı avcı ekiplerini

anne işte ben hüzünlerin harmanında

mazlumların granit ellerini

asa diye tutuyorum bu kuşatmada

kıyam: lalenin adı

anne: sevincin hali...