Yangın yerlerinden geldin
avuçlarında aynalar kırıldı
geldin bizi biz olarak görmedin
denizimiz kayboldu kardeşliğimizde
yağmuru soran yorgun güller kaldı geride
Ey insan
bak / ateş çukurunun kenarındayız/
kimin umurunda yoksul acılar
rüzgarımızı kesen tefrikalar
gökkubbeye saldığımız çığlıklar
kimin umurunda
kan fışkıran topraklar
Varoluş yumağının ucunda
bildiklerimiz ve öğrendiklerimiz
bir kıvılcım
bir ışık
bir diriliş olmayacaksa
iman aşka durup çiçek açmayacaksa
müslüman sadece bir isim olarak kalacaksa
üç heceden oluşmuş
güzel elbiseler içinde
kurak mevsimler saklı eyyamın gözlerinde
Demek geldin kurak geçen mevsimlerde
bizi biz olarak görmedin
şimdi insanlık karanlık bir kuyunun dibinde
aşka dönük yüzümüz kalmadı
kalbimiz düş yorgunu örümcek ağı şölenlerde