Kızım Beni Affet

Bünyamin Doğruer

Gittin masum bebeğim

Evimize ateş düştü

Firavunun döktüğü kan dehlizlerinde

Büyüyor inatla öfke

Guta şehirlerin çığlık yeridir

Vallahide billahide

La galibe illallah

Onlar vurdukça biz büyüyeceğiz çocuğum

Yorgun bir gecede

Güneşin haritasını çizmiştin

Ne zaman doğacak demiştin

Guta'ya

Her gece ölüme gider gibi varırdın uykuya

Kan ırmakları aktı sokağımızdan aylarca

Kimyasal silahların, varil bombaların altında

Acımasızca vurdular körpe ceylanları

Bulut bulut yükseliyor kanları

Yüzü aydan güzel kızım

Şanlı kıyamın ninnisinde büyüdün

Ve ahların feryatların

Bir gelip bir kaybolan umutların

Çizdiğin güneşin sapsarı yalnızlığında boy attın

Bebeğim gözyaşım her damlasında sen

Sen gittin biz öylece kaldık çaresiz

Kırılan aynalarda sana ait ne kaldı

Şimdi neye uzansam sen değilsin

Söyle kızım konuş

Guta'da ölümden öte yol yok mu dersin

Düşlerimizi vurdular bebeğim

Güzelim yurdumuzu karanlığa boğdu firavunlar

Kimyasal ölümün buz kesmiş koynunda çocuklar

Her yanımız yangın zehirli gazlar

Her yanımızdan derin acılar

Her yanımız kan

Her yanımız şehit

Ciğerimiz şehit nefesleriyle mümbit

Kırgınım kızım

Sözünü unutanlara

Kardeşinin elini tutmayanlara

Düşeni kaldırmayanlara

Zalimin yanında durup, mazluma timsah gözyaşı akıtanlara

Bahane arayanlara

Zulümlere mezhep gözüyle bakanlara

Kırgınım

Hem bu dünyada hem öte dünyada

Muntakim olan Rabbime şikâyet edeceğim