Kıyıya vuran, kıyıya yalvaran Aylan
Yüreğimize bir yumruk gibi oturdu
Feryat ediyorum insanlık sınırında
Merhameti olmayanlar geçemez
Bir acının hayretinde kaldım
Aylan'ın küçük elleri yetmedi
Acı köklerini sökmeye dünyanın
Fotoğrafına bakmaya cesaretim yok
Sızlıyor boğulduğun Akdeniz’in suları
Vicdanlara tutunamayan çığlıklarınla
Gazetelere başlık attın:
İnsanlığınızdan utanın!
Zalimler utanç duvarları örmüşler
Ölen kıyıya vuran insanlıktı,Aylan
Gökyüzü kanadı
Melekler ağladı
Martılar dokundu senin sonsuzluğuna
Kalbi olanlara hüzün sürdün Aylan
Geri dönmeyen kuşlar gibi gitmeden
Sordu mu kimse seni
Tuttu mu minik ellerinden
Başını okşadı mı
Kalbine dokundu mu merhamet elleri
Sildi mi gözyaşını
Kıyıya vuran bedeninle gördüm Aylan
Senin için akıtılan timsah gözyaşlarını
Akdeniz’in suları seni cennete taşıdı
Bizlere ise Aylan, utanç günleri kaldı