Nemrutlardan arta kalmış bir çağda
Bu vahşi, bu ahlaksız savaşta
Annemi ve sol gözümü kaybettim
Çığlıklarım barikatlara takıldı
Gözyaşlarım dondu kaldı şubat soğuğunda
Günlerdir annesiz ve susuzum
Üstümde zalimlerin varil bombaları
Ey uygar dünyanın insanları suskunluğunuz
Kör olan gözüme, kanayan yerlerime değiyor
Sağ gözümde hüzünler uçuşuyor
Beni anlayacak kadar üzerinize bombalar yağmıyor
Sizler sıcak odalarınızda
Sırtınız pek karnınız tokken
Bizim oluk oluk kanımız akarken
Yeryüzünün şahdamarı atarken
Sessiz çığlıklar kara yağmurlar içinde
İliğime işlendi annesizlik
Cellatlar ülkesinde
Kuşatılmışlıklar içindeysem
Ağlayan çocuk benim
Artık annemi göremeyeceğim
Kalbimi denizlere bırakıyorum
Özgürlüğün maviliklerine
Daha da onurlu kılsın direniş erlerini
Bir tek gözümle gönderdiğim hüzünlü bulutlar
Bir gün gelecek elbet
Sükûtun göklerinde beklenen aydınlıklar
Ey umutlar içinde süzülen
Yarın bakışlı çocuklar
Bakışınız rahmet getirecek
Direnişin sabrın burçlarından