Yaşamın kulaklarında tıkanıklık var.
Çizgileri Belirmemiş ruhların yangınlara
sürülmesi her yerde aynı.
Şımarık yapıların, avuçlarında kum
taneleri gibi oynadığı solukları
bir çırpıda ya da yavaş yavaş rüzgarlara bırakması
her yerde aynı
Neden insanlar gecenin derinliklerinde
yüreklerinde göğeren yeşile bir şey fısıldamıyor?
Neden ölgün bakışlar durup
direnmeksizin hiçliğe yürüyen çılgınlara
ışık olmuyor? Neden?
Serin bir rüzgar esiyor.
Ve rüzgar, tüm insanların her yerde
değişmez olduğunu hatırlatıyor bana.
Keskin bakışlara henüz rastlayamadım.
Öyleyse palmiyeler, yürekten bakanların
Anıtları olmalı. Çölün kum taneleri nur...
Gece kalın sisle örülü
Sokaklar eskimişliğini hala gizliyor.
Dumanların arasından uzanan ışıklar,
güzelliğe götüren yegane şey burada.