-Düşleri çalınmış, savaşların gölgesinde acının çığlıklarını atan çocuklara-
Doğan güneşe bakıp
Parıldıyor bir çocuğun gözleri
İstiyorum ki
Boğulmasın sesi dünyanın karanlık denizinde
O güneş erimesin
Parklar ıssız kalmasın
Dağlar kararmasın
Çocuk mutlu dönsün evine.
Ağzında bir tat kalsın
Acıyı bilmeden yaşasın
Zambaklarla dolu bahçede
Kuş sesleri içinde melekli rüyalara dalsın
Gençliği ırmaklar gibi çağıldasın
Aksakallı dedesi tutsun elinden
Sert esen rüzgârların kanı bulaşmasın yüzüne.
İstiyorum ki
Annesinin tuzlu gözyaşları akmasın
Vahşi savaşçılar yıldızlarını vurmasın
Gökyüzünden yapılmış dudaklarında sevinç çığlıkları
Kaplasın yüreğimin toprağını.
İstiyorum ki
Bir öpücük kondursun yanağıma
Narin sımsıcak elleri bir kelebek gibi konsun alnıma
Burcu burcu bir koku yayılsın ruhuma
Korkutan ve kovulan şeytan dokunmasın ona
Bir atlıkarınca gibi çocuk
Dönüp dursun bağrımda.
İstiyorum ki
Karanlık savaşçılar dokunmasın onlara
Oyuncakları kırılmasın
Toprağın göğü kararmasın
Bir gül, rüzgârlara çığlık bırakmasın
Dokunmayın çocuğa o hep çocuk kalsın.