(cezaevindeki bir demet kır çiçeğine)
Bir bukle yeşilliğin ortasında
Farklı görünüyordu
Kızıllığı
Renk veriyordu
Yanı başındaki
Sarı papatyalara
Yeni baştan toplatılmıştı yazgılar
Yeni baharlarda açmak için
Çırpınıyordu rüzgarlar
Yelkenler kadar doluydu
Anlamlıydı kırmızılığı
Bir tül gibi bedenine ağan hüzün
Gözyaşlarıyla ıslanan
Yanaklarına aldırmadan ilerledi
Önce en dış yaprak düştü
İrkilerek düşlerim düştü
Bir siyahlık, vardı her yanına
Boynu papatyaların omuzlarına
Büküldü düştü
Artık bir sonraki bahara değin
Bütün kır çiçekleri ağlayacaktı