Kırık bir gül dalı belli ki devletin buyruğu
Adı ölüm oluyor her bir nesnenin
ve ölüm devletten
usul usul değil
fırtınalar estire estire
geliyor şimdi.
Ölüm geliyor her yerden,
ölüm çocuklar üzerinden esip geçiyor
koğuşlardan, ranzalardan, telörgülerden
ölüm beton duvarlardan
buldozerler, panzerler eşkalinde.
Ölüm: isim sormadan
kimlik ve yüz bakmadan
ağır silahlar, acılar, bakışlar eşliğinde
otağ kuruyor önümüze
ölüm geliyor ölüm
Adı ölüm kokuyor devletin.
Ölüm kusuyor hep ekranlar
çocukların yanıkları ve kurşun delikleri
çocukların alnında cop yarası
ölüm kokuyor devletin adı
upuzun bir kıyameti yayıyor şehre
ölüm büyütülüyor kapalı kapılar ardında
bedenler biriktiriyor devlet
çocuklardan ve cansız.
Sıra sıra bulur herkesi o murdar yüzlü ölüm
şehri ölümle korkutuyor devlet
kapatıyor şehri kıyamete
adı ölüm kokuyor devletin.