utancıysa insanlığın asra düşülen
utancı işte bile isteye
bir pankart gibi duran her gün yüreğimde
dilimde bir yemin gözlerimde bir öfke
işkencenin turuncu rengiyle
götürülen benim her gün her sorguya
guantanamo
adını bilmez dillerim adını söyleyemez
ıssız bir seher benimki her gün, ıssız bir rüya
hangi bahçelerdeyim ben, hangi yollarda
dilimde bir kesiklik var kalbimde bir yara
üzerimde bir elbise ki bu kimlerden kalma
konuşamam ben konuşmam gözüm kapalı
tutsak alınmış bedenim kalbim yaralı
guantanamo
cehennemi büyük şeytanın bilmeyenin var mı
kuşların uçmaz utancından biliyorum
dikendir bahçen taştır toprağın biliyorum
karanlık bir gecesin uzayan biliyorum
korkuların ardına saklanmışsın biliyorum
guantanamo
büyüyen isyanımsın her gün büyüyen öfkem