Ah ortadoğu
sevgili filistin
asırlık utancım
bir zehir gibi içiyorum kahrını
ey insan kudüs neresi
ey korku çağında yaşayan
ey korkan
patlasın patlayacaksa
sevdanın suskunluğu
acılar mı büyütecek hep bizi
yoksa büyüyen cesetlerimiz mi
kaç zaman oldu kuşanmadım öfkemi
artık rüzgarlar çarpmıyor alnıma
mahzun gazzeye sıcak evimden bakıyorum
feryatlarına yaslanıyorum anaların
bu acılar bir gün kalkacak ayağa
bir taze haber gibi
artık düşsün dillere özgürlük
zeytin ağaçları döküyor yapraklarını
görebilecek miyim selahaddini kudüste
ey güneş
âmâ gözlerimiz gittikçe gece
bak gökler ağlıyor yeryüzüne
ey evine ölüm yağan anne
avuçlarında büyüt umutlarını
yetimliğimizin yüzü sararmış
baharlar geçmiyor kıyımızdan
bombalar yakarken ciğerlerini bebeklerin
ekonomik projeler içindeyiz bilimsel diyalektiklerin
ekran başındayız
seyirciyiz acılar her akşam haberlerde konuğumuz
istanbul bağdat kudüs gazze dolanıyoruz
sipiker diliyle: çarpıcı görüntülerle
kahrolası lanetli mantık her yerde
çaresizlik uzar gider
Allah büyüktür deriz
yanarız alevsiz
içimde acılar
yeryüzü dalgın
yitik insan
korku çağında
kör ve sağır
zulümler karşısında
tatlısu müslümanı
kalbi sırılsıklam dünya
mükellef sofralarda ölümler konuşulur
filistin göğünden sesler yükseldikçe
artıyor ıssızlık
sevdaların yüzü solgun
dudaklarımız sanki imkansızı heceliyor
filistin bahçesinde güller soluyor
ömer
selahaddin
izzeddin
çoğalan güzelliği kudüsün
yiğitleri bir gerdanlık gibi astık tarihimize
sonra
sesi duyuldu
lanetli mantığın
ve alnımıza çattığımız şehir kayıp gitti parmaklarımızdan
artık patlasın patlayacaksa
sevdanın suskunluğu
acılar ne zaman kalkacak ayağa...