Şeni, dünün burgacına gömdüm
Çünkü, uzakça kaldın sevdanın şahikasına
Çünkü, haykırtı indirdin geceme
Dostluğun da batkın çıktı, şaşmaz.
Sen, yanağımda bir ığıl serinliği
Bir silgeçte eriyiveren
Sen, ilk yazımın şergili
Güneşimden kaçkın.
Düşümün ürkek yazgısıymış
Gönlüme açtığın bıçılgan
Bak, nasılda siliverdim nazını
Ördüğün perdelerde şavkı vuran gürlek çığlığımla
Ve suskun görüngünde koptu ılgımın hengamesi
Nihayet soluk alabildim.
İşte, buradayım, izhara gerek yok
Doğrulup adım attığımda umuda
Göreceğim elbet
Güleç yüzüyle bekleyen sevda kucağını.