İlmek ilmek örülmüş alnımıza
şafak sevdası
ezilmişlerin dudağında umut
üşüyen çiçeklere güneş
dost bildik bir kere
hayatı kanıyla dokuyanı
acı içinde de olsa
kardelenler açacak
yorulma sakın
düşme
sen susan dudaklarda umutsun
geceyi gözleyen baykuşlara karşı
mermer gövdenle dikil
sarsılmaz imanla
ölerek karşılanır şafak sevdası
doğacak günün hakkı var bizde
unutma
can pahası taşınır sancak
hayatı paylaşmak
sevinmek gülmek can pahası
direnmek yakışır bize
hani söz vermiştik, andlar içmiştik
sabrın burcuna sancağımızı dikmeye.