Anladım ki
Şehrin soğuk duvarları arasında
Ne giyersen giy ısınamazsın
Ve bu şehrin insanları
Haşhaş çiçekleri gibi kederli ve zehirli
Gerçeği ortaya çıkaran güneşi tutmak istemiyorlar
Hayata
Işık oyunları yapan prizmanın arkasından bakıyorlar
Ruhları
Daimi bir geceyi daimi bir trajediyi yaşıyor
Kendi kendilerine ulaşamadıkları gibi
Hicranında kadrini bilmiyorlar
Çiğ ve hamlar
Oysa insanlar ayrıldıkça olgunlaşırlar
Olgunlaştıkça düşer hayattan
Vuslata erer kavuşmanın hazzına
Bu şehrin insanları bu zevkten mahrum
Ceplerinde banka kartları
Her şeyi onaylayan yapıları
Şeytanın manifestosu tüm söylemleri
Bu şehirden çekip giderken çok zoruma giden
Kapitalizme şükretmeleriydi
Eksilmedi kalbimdeki ağrı
Yenilmiş ordular gibi çekildim dağa
Suskun karanlıklara
Yoruldum
Sözün ağırlığı altında
Korkunun ve umudun anaforunda
Aklımsa endişeler içinde
Sıkıntıyı ve ıstırabı fark eden aklım
Koru beni Rabbim
Bu şehirden gidiyorum
Ruhumu adımlıyorum Rabbim
Bilmiyorum bu insanlar içinde
Hangi hedefin kurşunu
Hangi savaşın mağlubu
Hangi acının sızısıyım