Satılmış krallar, bombalanan/
kefenlenen şehirler. Mazlum halklar.
Ve yıkılmış bir kısrak, tökezleyen bir dağ...
Mavi, uzun, iştahlı
atlaslarda uğuldarken parmaklar
-Yüzümü dinledim ve sustum-
Nicedir intihar tadında çağ
Heybetli koşumları, kirli silahları
ve dizüstü etekleriyle, yorgun.
Nicedir,
iri bir hançer körpe başakların döşünde.
Safımızda, suyumuzda, soframızda
yabancı bir buyruk, çelik bir anıt
De bana, erkek gibi adamlar, onurlu kızlar
Ne zaman terk etti beldemizi.
Ah! Pazularımızdaki çöküşü
seyrederken mütevekkil / Yakınıp dövünürken
o kağıttan ve demirden putlar
Malı ve yontuyu kutsayan dudaklar
Kefenledi kıyamını çoğumuzun.
Benim
bu dingin perçemim
işaret parmağımda ey Hüseyin
-Korkuyu inanca vurdum ve konuştum-
Çölde bir at kanıyor
bir at, bir yemin, ulu bir ateş
Çoğalan ve sağaltan
bir feryat... Biz
bu çağcıl sunaklarında dünyanın
ne kadar yalnızız böyle... Ötelerde
Musa'ya güç katıyor oysa Harun
ve İbrahim'e aşina bir yıldız
Sokakların ve çocukların her coplanışında
Bağdat'ın, Beyrut'un, Beyazıt'ın
Her vuruluşunda
saklanacak bir yer arayan
utangaç avuçlarımıza bakıyor.
Efendi
kır tesbihini ve kocamış kuşlarını uçur
Milyon kere su vursam da küflü bileklerime
bu kir arınmaz
Bu kıble tanımaz uyuşmuş alnını,
delmedikçe bağrını, çağrısı Kılavuz'un!
Benim bu mukavim, bu militan yüreğim
gecikmiş bir gül ordusu ey Hüseyin
Şavkıyan bir ayet... Silkinen, dirilen
bir vaha... Genç ama soylu
bir isyan... Tarihin, zincire vurulmuş ümmetin
o mustaz'af varoşlarında, meydanlarında
Yüreklere Kur'an düştü bütün
-Değişsin artık bu eskil meali yüzümün-
Ah siz! İğdiş bir miskinliğe kapılan yazgılar,
papyon kıravatlı rahleler, siz
bilir misiniz
toprağın, boyun eğmeyen
çocukları var hala
Ben
çağrıyı işittim ve Rahman'a yöneldim
Ve yüreğimi sürdüm kızgın namluya ey Hüseyin