suyu olanın fırtınalar kopar içinde
ey ölü doğmuş kımıltı ne kadar varsan
çırpın
herkesin damarında yazılı efsanesi
çırpın
çünkü avuçları yanmadan
tadılamayan bir kökten büyüdüm
tüketen hayranlık duygusu bana damılmadı çünkü
bu dünyada bana rahatımın ereceği yerim yok çünkü
törenin felaketseven ulusallığını gördüm
çırpın
doğusu olmayan bir kalpten çıkıyorum
ağlayıp dünü çağıracak kadar zavallı değilim çünkü
toprağın yanmadığı topraklar kadar zavallı değilim
görmedim varmak tepelemedi umudu
iğrenç duymak hafifletmedi hiçbir vakit zulmü
gördüm fakat sönük bedenleriyle
yüzüme bakarak aptallaşan çehreleri
kendiyle savaşta varolan gözleri gördüm
seyrini yoran