gün vururken erguvanlar üstüne
bağrı açılmamış acılar
birer birer düştü avuçlarıma
öfkeyi demir eyleyip
umudu kavganın damarından besleyip
vaktidir şimdi
uluyan çakallara karşı durmanın
cümle alem duysun
yarına akan ırmaklar
bilinenden öte
gül dokuyacak elleri
güneşe ilmek atan
insanlık türkümüz
kara cahillerin suratına çarpacak
yağız atlar bekliyor
saçlarını geceye çözmüş yıldız çocukları
köklü çınarın altında
yaşamak için kıyama durmuş
aşklar
adanmış kıvamında
sancıyla kıvranan başlar
Allah ağrısında...