Mülteci kamplarındaki yetimleri düşündüm

Bir sızı gibi geçti içimden

Gülüşler dolaşmıyor yüzlerinde

Şarkılarsa hiç yok dillerinde

Küçümen omuzlarına yıkılmış dünya

Ne oyunları var ne parkları

Rüyaları kâbus dolu

Gördükleri bombardıman uçakları

Minik ellerinde yokluk

Herkes suskun

Açlık ve ölüm konuşuyor mülteci kampında

Toprağından koparılmış çiçekler gibi

Burada çocuklar

Beklemekte savaşların sürgünlerin biteceği günleri

Firavunlar yüreğinden vuruyor anneleri

Ve analar isyan doğuruyor onca zulümlerden beri

 

Ben susayım

Şimdi sen konuş çocuk

Lanetle 

Öfkeyle

Bu merhametsizlere  haykır

Nasıl zor olduğunu vatansız yaşamanın

Çırpınan ümitler içinde

Artık gözlerim can çekişen bir çocuğun gözlerine değmesin

Ne olur artık acılar yeşermesin

Ocaklar sönmesin