Nemrutlardan arta kalmış bir çağda

Bu vahşi, bu ahlaksız savaşta

Annemi ve sol gözümü kaybettim

Çığlıklarım barikatlara takıldı

Gözyaşlarım dondu kaldı şubat soğuğunda

Günlerdir annesiz ve susuzum

Üstümde zalimlerin varil bombaları

Ey uygar dünyanın insanları suskunluğunuz

Kör olan gözüme, kanayan yerlerime değiyor

Sağ gözümde hüzünler uçuşuyor

Beni anlayacak kadar üzerinize bombalar yağmıyor

Sizler sıcak odalarınızda

Sırtınız pek karnınız tokken

Bizim oluk oluk kanımız akarken

Yeryüzünün şahdamarı atarken

Sessiz çığlıklar kara yağmurlar içinde

İliğime işlendi annesizlik

Cellatlar ülkesinde

Kuşatılmışlıklar içindeysem

Ağlayan çocuk benim

Artık annemi göremeyeceğim

Kalbimi denizlere bırakıyorum

Özgürlüğün maviliklerine

Daha da onurlu kılsın direniş erlerini

Bir tek gözümle gönderdiğim hüzünlü bulutlar

Bir gün gelecek elbet

Sükûtun göklerinde beklenen aydınlıklar

Ey umutlar içinde süzülen

Yarın bakışlı çocuklar

Bakışınız rahmet getirecek

Direnişin sabrın burçlarından