(cezaevindeki bir demet kır çiçeğine)

Bir bukle yeşilliğin ortasında

Farklı görünüyordu

Kızıllığı

Renk veriyordu

Yanı başındaki

Sarı papatyalara

Yeni baştan toplatılmıştı yazgılar

Yeni baharlarda açmak için

Çırpınıyordu rüzgarlar

Yelkenler kadar doluydu

Anlamlıydı kırmızılığı

Bir tül gibi bedenine ağan hüzün

Gözyaşlarıyla ıslanan

Yanaklarına aldırmadan ilerledi

Önce en dış yaprak düştü

İrkilerek düşlerim düştü

Bir siyahlık, vardı her yanına

Boynu papatyaların omuzlarına

Büküldü düştü

Artık bir sonraki bahara değin

Bütün kır çiçekleri ağlayacaktı