Kırık bir gül dalı belli ki devletin buyruğu

Adı ölüm oluyor her bir nesnenin

ve ölüm devletten

usul usul değil

fırtınalar estire estire

geliyor şimdi.

Ölüm geliyor her yerden,

ölüm çocuklar üzerinden esip geçiyor

koğuşlardan, ranzalardan, telörgülerden

ölüm beton duvarlardan

buldozerler, panzerler eşkalinde.

Ölüm: isim sormadan

kimlik ve yüz bakmadan

ağır silahlar, acılar, bakışlar eşliğinde

otağ kuruyor önümüze

ölüm geliyor ölüm

Adı ölüm kokuyor devletin.

Ölüm kusuyor hep ekranlar

çocukların yanıkları ve kurşun delikleri

çocukların alnında cop yarası

ölüm kokuyor devletin adı

upuzun bir kıyameti yayıyor şehre

ölüm büyütülüyor kapalı kapılar ardında

bedenler biriktiriyor devlet

çocuklardan ve cansız.

Sıra sıra bulur herkesi o murdar yüzlü ölüm

şehri ölümle korkutuyor devlet

kapatıyor şehri kıyamete

adı ölüm kokuyor devletin.