Haksöz'ün web sitesinin yenilenmiş olması, Haksöz müdavimleri için sevinçten öte gurur verici.

Temmuz-Ağustos 2002 sayısındaki yazıların adeta beni yansıttığını hissettim. Günay Bulut'un "Babalar Nereye Götürülürler Anneeee!" yazısı çok etkileyiciydi. Tam çocuklarıma, Siyonist azgınlık ile onurlu direnişin birbirine benzetilemeyeceği gerçeğini anlatmaya çalışır iken imdada yetişen bir yazıydı. Onlara protestonun ne anlama geldiğini anlatmaya çalışırken, onlar o masum psikolojileri ile çocukça isteklerinden, nefislerinden, en çok sevdikleri çikolatalarından "İsrail askerlerinin malları" deyip vazgeçerek çocukça direnişlerini ortaya koymuşlardı bile...

Peki bizler onlara bu ruhu aşılarken söylediklerimizin ne kadar sahibiydik? Söylemler çocukların hayatlarında ne kadar etkili olmuştu. Bir de eylemler eklense sonuç iki kat fazla olmaz mıydı? Söylediklerimizi fiiliyata dökmek için her seferinde kendimizce geçerli(!) bir mazeretimiz hazırdı. Gördüklerimiz gördüğümüz yerde kalıyor, duyduklarımız duyduğumuz yerde kalıyordu. Artık kendimizi neredeyse ilahi kelamda anlatılan "Ey peygamber, sen körlere gösteremez, sağırlara işittiremezsin" hitabındaki insan tiplerine benzetmeye başlayacağım. Çocukça direnişin karşısındaki acziyetimizin ne zaman farkına varacağız?

KARAMAN