Hüzünlüyüm anne, Hüseyin rengindeyim

Üstüne kar ağlıyor çocukların

Şehir basıyorum yüreğime, kötü zamandayım

Oysa bir gelecek borcumuz var anne

Mor dağlarına yiğitlerin

Gül kırmızı bulutlar gibi.

Şafağa sökün ettiğimiz anda, anne

Suskunluk dolaşırken ağıt ağıt yüreğimizde

Köroğlu'na sözümüz olmalı.

Ne çıkar sevdalansak anne

Gül döksek üstüne ölümün.

Şehir taşlarını döşerken usta

Ekmek kuyruğunda beklerken çocuk

Okulların demir kapılarını zorlarken ayet ayet

Her besmelede Ahzab, her besmelede bir Nur'sa aşk

Utancım şehirlere sığmaz anne.

Kızlar zılgıt çekip, karanfil kuşanmışken

Türkülerle yürüsek özgürlüğe

Ne eksilir aşktan annem

Her harcında kanımız olsa şehrin

Yanında ölsek ustanın, çocukların ve aşkın

Ne çıkar sevdalansak anne

Gül döksek üstüne ölümün

Bir gelecek borcumuz var dağlarına memleketin

Ve bebelerimize kuşatılmamış şehirler için

Karartılmamış, kanatılmamış yürekler.

Yasir, cennet seni bekliyor muştusunda

Utancı şehirlerde yakıp, dik başlarımızla

Ne çıkar yeniden sevdalansak anne

Gül döksek üstüne ölümün

Ve anne

Direniş güncelerine biz şerh düşmeliyiz

Biz yazmazsak, kimse yazmayacak destanları