utancıysa insanlığın asra düşülen

utancı işte bile isteye

bir pankart gibi duran her gün yüreğimde

dilimde bir yemin gözlerimde bir öfke

işkencenin turuncu rengiyle

götürülen benim her gün her sorguya

guantanamo

adını bilmez dillerim adını söyleyemez

ıssız bir seher benimki her gün, ıssız bir rüya

hangi bahçelerdeyim ben,  hangi yollarda

dilimde bir kesiklik var kalbimde bir yara

üzerimde bir elbise ki bu kimlerden kalma

konuşamam ben konuşmam gözüm kapalı

tutsak alınmış bedenim kalbim yaralı

guantanamo

cehennemi büyük şeytanın bilmeyenin var mı

kuşların uçmaz utancından biliyorum

dikendir bahçen taştır toprağın biliyorum

karanlık bir gecesin uzayan biliyorum

korkuların ardına saklanmışsın biliyorum

guantanamo

büyüyen isyanımsın her gün büyüyen öfkem