Ey Filistin!

Toprağı aziz, kutsal belde.

Üzerinden Hz. İbrahim, Hz. Musa, Hz. Davud, Hz. Süleyman, Hz. Zekeriya, Hz. Yahya, Hz. İsa geçti.

Âlemlere rahmet Resulullah ruhuyla sana ulaştı.

Vahiyle mühürlü toprağının kutsallığını ruhunda gördü.

Kıblesi ile sana yöneldi.

Hz. İbrahim'in gözdesi Lut sana komşuydu.

Sen ne zalimler gördün!

Sana tuzak kuran barbarlar, azgınlar gördün.

Her defasında vahyin güneşi ile insanlığı merhamete ve adalete çağırdın.

Zalimler zulümleriyle senin toprağını kirletirken ebabiller gönderen Rabbim, bir zalimi bir zalimle defetti.

Kahhar sıfatıyla toprağının içine geçirdi.

Babil kralını gönderdi, zalimleri toprağında helak etti.

Sen acımasız zalimlerin yok oluşuna şahit oldun, ey kutsal belde.

Güneş gibi doğdun her seferinde vahiyle.

Rabbimin takdiri, akıl ile ölçülmez.

“Ol!” dediğinde olduran Rabbim.

Yoktan var eden Rabbim

Zalimleri daha çok şımarsın diye bol nimetiyle senin toprağını bereketlendirdi.

Peygamberleri öldürdüler. Tuzak kurdular, şımardılar.

Bir zalimi başka bir zalimle defeden Rabbim

Roma'yı gönderdi de yerle bir etti, zalimleri.

Aziz topraklar, sen buna şahit oldun.

Her seferinde güneş gibi tekrar doğdun.

İnsanlığa merhamet ve adalet oldun.

Rabbimin şiârı oldun.

İnsan aklıyla sorgulanmaz ki!

Kutsalın kutsalımızdır.

Ebabiller ile Kâbe’yi koruyan Rabbim!

Bir zalimi başka bir zalim ile defedersin.

Bekleyin, görün.

Bir avuç toprak alın kutsal beldeden, sorun şahitliğini.

Zalimlerin nasıl helak olduğunu, sonlarının ne olduğunu.

Güneş gibi tekrar doğacaksın. Şafak vaktinin hazırlığındasın.

İnsanlığa merhamet ve adalet dağıtacaksın.

Bir avuç kutsal belde yiğidi,

İmanıyla şafağını başlattı.

Geri dönüş yok artık. Zaman geriye işlemez.

Takdir olan zamanını bekler.

Aciz kaldık, ey kutsal belde!

Çocukların gözyaşları, annelerin feryadı arş-ı âlâya ulaştı.

Aciz kaldık!

Secdelerde gözyaşlarımızla, imanımız şahit olsun ki

Kalbimizde buğzumuz kaldı.

Ümmet olamadık!

Bir binanın tuğlası, bir bedenin azası olamadık.

Aciz kaldık!

Zayıf kalmış çocuklar ve kadınlar zulüm altında inlerken

Niçin yardım etmiyorsunuz, diyen Rabbimizin huzurunda aciz kaldık!

“Ya Rabbi! Bizi içimizdeki beyinsizlerin yaptıklarından dolayı helak etme!

Senin helakin bir topluma geldiğinde sadece zalimleri değil herkesi kuşatır.”

Duamız kaldı avuçlarımızda yarım yamalak.

Dünyalıklarımızdan sıyrılıp vakit bulduğumuzda

Hatırlayacağımız dualarımız kaldı.

“Diri diri toprağa gömülen kız çocuğuna hangi suçtan dolayı, öldürüldüğü sorulduğunda.”

Gazze'de çocuklar toprak altında kaldı. Hangi suçtan dolayı?

Diri diri kalan masum canlar var.

Bizim elimizde de TV kumandaları var!

İstemiyorum böyle duayı ve gözyaşını.

Sahte dualarınızı ve gözyaşlarınızı alıp götürün yanınıza!

Bir avuç yiğidin şehadet kanını kirletmeyin.

Tok karnınızla entelektüel yorumlar yapmayın.

Alın gidin yorumlarınızı, istemiyorum!

Ruhuyla dirilip dualarını eyleme geçiren bir avuç yiğitleri gördünüz.

Güçlü kimmiş?

Güç Allah'ındır.

Beyinlerinizde güçlüyü tanrılaştırdığınız gün kaybettiniz.

Ümmet kaybetti.

Şeyh Yasin, ümmetin liderlerini Allah'a şikâyet etti.

Bir asırdır zulme uğrayan kutsal belde inananları için ümmet birleşemedi!

Ulusunuz batsın, siyasetiniz batsın, çıkarlarınız batsın.

Makam mevki siyasetiniz, malınız mülkünüz, ticaretiniz, Allah'tan daha sevgiliyse Allah'ın gazabı gelinceye kadar bekleyin.

Bakın görün, Allah bir zalimi bir başka zalimle nasıl defeder?

Zalimleşen ümmetin liderleri Allah'ın değişmez kanununa sizler de dâhilsiniz.

Ey Filistin’in yiğit evlatları!

Bize, şerefin Allah'ın yanında olduğunu, ölümlü hayatta ölümü öldürmenin nasıl olduğunu, ruhla adanmışlığının nasıl olduğunu öğrettiniz.

Zaman geriye işlemez artık.

Küresel olarak İslam'ı yenmek üzere toplanan zalimlere karşı ya şeref ve izzetlice Allah’ın dinine yardım edeceğiz ya da zalimlerin kuyruğunda şerefsizce ölümü bekleyeceğiz.

Bu yolun üçüncü bir çıkışı yoktur.

Makam mevki, siyaset ulus, mal mülk, dünya ve içindekilerin endişesi ve nefsani kirlenmişliklerle bir hayat ancak zalimlerin daha da zalim olarak üstümüze gelmesi demektir.

Yolunu Allah'tan tarafa çizenden ve Allah'ın boyası ile boyanandan daha güzel kim var?

Eğer ümmetin evlatları Allah'ın boyası ile boyanır ve dirilirse zalimler örümcek ağı gibi kalır.

Onların görünen güçleri örümceğin evi gibidir.

Gücü Allah’ta görenlerin mücadelesi zalimlerin sonunu getirir.

Birleşip üzerimize gelen zalimleri görüp de kendi aralarında her konuda ayrılığa düşen Müslümanlar, artık zamanın ruhuyla hemhal olup güçlerini her konuda birleştirmelidirler.

“Allah’a ve Resul’üne itaat edin, birbirinizle çekişmeyin; sonra korkuya kapılırsınız da kuvvetiniz gider. Sabredin. Çünkü Allah sabredenlerle beraberdir.”