tırmanmak buharlaşmış düşüncelerin ıslaklığından

sancısını çekmek en çetin doğumların

varıp kahrından ölmeye itmek dünyayı

dünyanın tüm sevgililerini

sonra diz üstü oturup kaldırmak ellerini havaya

muştulamak bir haberi

tarihin en dar zamanlarından.

ayaklarını vura vura gelip dikilmek

ve puslu olana dilini yutturmak

bir düğüm gibi takılmak, yutulmamak

sonra boğmak ve çıkıp gelmek zamandan bir sesle

kutsal mekana, yeryüzünün her yanına

etrafı kan kokan, ağacı kuruyan beldelere,

sevinin arkadaşlar!

sevince boğulun ey dünya halkları!

kötülük ağacı kurudu, kendi suyunda boğuldu.

işte bu yapılacak olan

dünyayı kahretmek ve çıkıp gitmek oradan

asil olan o vahyin sahibine

ve selam durmak verilen her söze.