Kendimden uzak yılların

Utançlığıyla uyandım bir sabah

Beynim çakırkeyf

düşüncelerim dumura uğramış...

yüzümde,

hırçın dalgaları eriten kulaçlarla

yüzdüğümüz denizin çirkefliği

boğazımda,

ütopyaya attığımız sloganların açtığı yaranın sancısı

geçmemiş henüz...

çıplak, yalnız ve çürümüş bedenimin

aynaları kirleten görüntüsünden iğrendim artık

ve fecr-i sadığın bakire ağartısında yıkanıp

La kılıcının bitmez dövüşkenliğiyle silkindim...

Silkindikçe birer birer döküldü

yanılgılarla tükettiğim ömrün ağırlığı

yüreğim,

ilk nefesimi çekerken ağladığım gün gibi atarken

yürüdüm aydınlığa

ardında fırtınalar estiren bir dünya bırakarak.