Ölümün varoşlarında ölüm yazılır

Ölümün varoşlarında canlar

Aylardan katliam günlerden Cenin

Tüm şehir alev alev yanarken

Güneşler düşüyor gözyaşının ucuna

Şehrin damarları çekiliyor

Her köşe başında ölüm ölüyor

Cenin kampına ölüm çökmüş

Yüzlerce iz düşmüş ateşe

Yüzlerce çocuk al kundağından

Ölüme belenmiş sualsiz

Kesik bir baş yanık bir beden

Ceninde kıyamet kopmuş

Yıldızlar sönmüş

Ay tutulmuş geceye

Bir İsra yolcusunun aşkına

Cenin caddelerinde ölüm geziyor

Katline ninni söylenen çocuklar

Sütüne kan damlatan ana

Sol memesinden vurulmuş

Kalbinin mührü üstüne

Elleri paramparça

Yüreği paramparça

Emzirir ölü bedenleri

Yavrusuna mühürlü dudaklarıyla

Cenin çıkmazından kan sızıyor

Damar damar sokaklara akarken

Çocukların gözleri donmuş

Çığlıklar arşa çıkıyor

Yüzlerce can...

Bir uçak bin tank ki

Yaşam ve ölüm

Bir de Cenin

Bir direniş güncesi yazılıyor

Ramallah'ta, Tulkarim'de, Cenin'de

Kan kırmızı şarkısında Beyt

Ah Cenin çocukların al kundağı

Şehadetin son durağı

Kıbleden esen rüzgarın hafifliği

Siyah kirpiklerde bir damla kan

Rasul'ü hatırlatır bir de Hayber'i

Cenin gününde bir şehir yakılıyor

Bir şehir ki içinde binlerce can

Bütün ışıklar sönmüş

Bütün sokaklar kapatılmış

Gök hicabına ağlıyor

Ağlıyor Mescid­i Aksa

Ağlıyor ölüm

Sokak sokak cadde cadde

Ölüyor ölüm...

Cenin gününde bir şehir yakılıyor

Bir şehir ki küllerinden direniş doğuyor

Bir şehir ki yaşamı şehit üstüne

Bir şehir ki hayatı ölüm üstüne

Şahin bakışlı kızları­oğullarıyla

Şakayık ovasının gül bahçesi

Aksa'ya sunulan en son hediye

Cenin!..