1. YAZARLAR

  2. Bünyamin Doğruer

  3. Bittim Dediğin Yerde Bir El Uzanacaktır Sana Vakit İkindiye Sardığında

Bünyamin Doğruer

Yazarın Tüm Yazıları >

Bittim Dediğin Yerde Bir El Uzanacaktır Sana Vakit İkindiye Sardığında

Haziran 2020A+A-

Uyan. Ay gibi aydınlık yolda yürüdüğünü unutma. Başını ve şahadet parmağını kaldır. Sorumlusun.Çünkü sen varsın. Yaraların kanıyor.Bu bir hayat belirtisidir. İnsanları ikaz et, uyar. Ruhunu temiz tut, uyanık ol daima. Bir savaşçı gibi kuşat günleri. Gücün pek, sözün yumuşak olsun. Dosdoğru yolun yokuşu ol, düzleri tercih etme. Dünya eline, avucuna, kalbine bulaşmasın. İçindeki oyuncaklar ayağına dolaşmasın. Sürekli tefekkür etmelisin. Umutların hep canlı olsun ki yıkılırsan bir gün, umutların seni elinden tutup kaldırsın.

Yağmurlar yağdığında kabarsın yüreğin, aç, avuçlarına rahmet düşsün ve öp onu derin bir sevgiyle. Yüksek sesle bağır:

- Seviyorum seni Rabbim! Seviyorum seni. Seni seviyorum. Bilirsin.

Sevgi avazın çıktığı kadar bağırmaktan hoşlanır. Kanayan yaralarımıza bak ve ağla. Yalnız başına, öylece. Bu bela ve musibet vadisinde kendi yaranı kendin sarmaya bak… Tefekkür et, aşkın o güzel çekimleri içinde. Bittim dediğin yerde bir el uzanacaktır sana unutma, vakit ikindiye sardığında…

O zaman ben çekip giderim, damarlarımdaki isyanı çapalamaya, uçurum kenarlarına. Gül ve zambak kazınmış kaderime koşarım, sevdama doğrulmuş namlulara bağrımı açarım…

Bak insanlık resmi kanıyor. Aklın ve kalbin ortasında kalmış insanlık trajedisidir yaşanan. Sanki kâinatın sesi kesildi onca zulümlere, onca tuğyana rağmen. Kimse kimseyi gözetmiyor. Kardeşlikten yana olan ırmaklar kurumuş. Dünyanın çivileri tek tek sökülüyor. Yeryüzü iniltilerle dolu, ahlarla… Sadece ahlar.

Var olamayanların, tutunamayanların çığlığı var dört bir yanda… Kendi ıstırabıyla yüzleşemeyenlerin çokluğu hüznümü artırıyor.

Ben kanayan yaralarıma bakıp geçiyorum.

Suyu çekilmiş ırmaklara bakıp ağlıyorum.

Çiçekleri kurumuş bahara bakıp şaşkınlık duyuyorum.

Bu şehirlerde ne alınıp satıldığını merak ediyorum.

Hicranın şiddetinden parçalanan zamanın içerisinde.

Ve ben kıvrılıyorum

İçimin dehlizlerine.

/eyleme/

Aşka ve duaya duruyorum.

Esmer düşlere

Ecelimin gözlerine bakıyorum.

Fokurdayan yaralarıma

Gözlerime mazlumları

Gözlerime Kudüs'ü sürüp

Umut iklimlerine kanat açıyorum.

Deli yağmurlar altında

Sırılsıklam ıslanarak

Acılarımla uyumayarak

Ki uyumak ölümdür.

BU SAYIDAKİ DİĞER YAZILAR