Bir ay bekler bizi

gecenin dehlizlerinde

güneşten bir tutam ışık

gündüzden bir salkım umut

taşıyarak göğüs kafesinde

çalınmış düşünceler

kaçırılmış özgürlüklerle

arşınlar

tek nefeste çeken ölümü ciğerlerine

durma yok

dinlenme yok

gözlerinin önünde sonsuz bir mavi çubuk

koşuyor

şakaklarından savrulan kan

koşuyor

çün umudun zirvesidir isyan

Bir ay bekler bizi

gecenin dehlizlerinde

gecenin bilinmedik yerlerinden çıkıp gelir ay

ay

her taraf yanıyor

ay

kızılca kıyamet

kelimeler ihanete çarpıyor

kelimeler

gecenin tırnaklarından damlayan ceset

haydi ver soluğunu

durma koş

kaldır güneşe adanmış yumruğunu

ey

yalçın kayalarda kendini lalelere adayan

çılgın kahkahalara bir mızrak gibi havalanan

ve süvari ol

yeleleri rüzgarlarda savrulan savrulan attan

hiçbir zaman görülmemiş düştüğü süvarinin

o durmadan koşan

koşan koşan

şakaklarından savrulsa da kan

çünkü umudun zirvesidir isyan.