Aziz Şehit Abdülkadir Molla’ya

 

Soylu ruhlar 

Zorlu imtihanlardan geçer

Zaman aralıklarında dünya

Birdenbire ateşe keser

Ve içli duaya açılır eller

 

Nemrut’un tutuşturduğu ateşe

Atılınca İbrahim

Derin bir teslimiyetle sığındı Rabbine

Alevler döndü gül bahçesine

 

Dil çözülür kelimeler dökülür

Aşkla koşar insan

Ateş çemberinden geçerek

Teslimiyetle

Irmak kaynar kaynar içinde

Ateşi gülşene dönüştürür

İmanın öz suyu yürürse kalbine

 

İçimizdeki sesle 

Bu insansız şehirde

Sanki yaşam

Çırpınan bir umut 

Ateşler içinde

 

İbrahim ki 

Dostluğa giden yolda

Bir aşk tebessümü

 

Ateşe atılmak

İmtihan içinde imtihan

Aşk böyle izah edilir İbrahim

Ey kalbi kahraman

Ey HalilürRahman

 

İbrahim atıldığın ateşten

Güller devşir bize

Biz bedelsiz cennet düşleyenlere

Ateşle sınan  aşk bitti bizde

İmana mezar olan kalplerde 

Alıştı insanlar alışabileceği tüm şeylere

Güneş küskün 

Çökmüş üstümüze ölüm sessizliği

İbrahim

Göze alamıyoruz Nemrut’un ateşini

Bedenimizde yanacak o kadar şey var ki