Hançeremi yırtan çığlığa sarılarak

Biliyorum, “yarasız olmaz”

Söz yorgunu dillerimle yollara düşüyorum.

Yitirdiğim yerde arıyorum sırrımızı.

Yetsin gayrı sükûta esir olduğum

Çözülsün dilim.

Hep çapraz ateşlerde kaldı gövdem,

Ne gözde fer ne dizde derman kaldı.

Hayatla ölümün,

Düşle idealin,

Bir intiharla müntehirin ârâfında kaldım.

Şiire vurdum intiharımın lüksünü,

Ben her zemheri bir kez daha vuruldum.

Canhıraş çığlıklarımı kafiye sandı şehirliler!

Dilimin ucunda biriken ürpertiyi kestim.

Kül basarak yarama yeniden kelimeye sarıldım.

Rahman ve Rahim olana yakardım sadece.

Şimdi göçmen kuşlar uçuyor gözlerimde,

Telaşsız sabahlara bırakıyorum tüm umutlarımı.

Vakit doldu ey kalbim

Şimdi pimini çek kelimenin.

Ahhh!