Arap baharında sıcak gelişmeler devam ederken, üç ay evvel Bingazi’de muhaliflerin Kaddafi ile giriştiği mücadele Türkiye’de tartışma konusu olmuştu.

Uğradıkları katliamlar karşısında kendilerini korumaya çalışan Libyalı muhaliflere bazı Ortadoğu yorumcuları demediklerini bırakmadılar. Kaddafi’nin reforma yanaşmaması, siyasi uzlaşmayı reddetmesi, muhalif şehirleri tanklar ve füzelerle vurması sonucunda Libya kan gölüne döndü ve ülke bölünmenin eşiğine geldi. Kaddafi’ye karşı ısrarla reform ve barışçı telkinlerde bulunan Türkiye hükümeti, sonunda Kaddafi yönetimi ile resmi tatil kararı aldı. 2 Temmuz 2011 tarihinden itibaren Türkiye Trablus’taki Büyükelçisini merkeze çekti. Ayrıca Libya ve Kaddafi ailesinin Türkiye’deki malvarlıklarının dondurulması meselesi de yürürlüğe girdi. Pazar günü Sayın Davutoğlu 92 kişilik heyet ile muhaliflerin kalesi Bingazi’ye çıkarma yaptı. Davutoğlu, Libya Ulusal Konseyi Başkanı Mustafa Abdülcelil ile bir araya geldi. Mesaj gayet açıktı: Ulusal Geçiş Hükümeti’nin yanında olduğumuz. Davutoğlu’nun açıklamasında; tüm şehirlere insani yardımın ulaşması, halkın taleplerinin yerine getirilmesi, Kaddafi’nin görevden alınması ve Libya’nın bölünmemesi, bu arada Libya Geçici Hükümeti’ne 300 milyon dolar yardım kararı açıklanırken, ayrıca Başkonsolos Ali Davutoğlu Bingazi’ye Büyükelçi olarak atanmış oldu.
Türkiye’nin Tunus ve Mısır, ardından Libya’da muhaliflerin yanında tutum sergilemesi son derece yerinde ve sağlıklı bir karar olmuştur. Ana ilke ve prensipler doğrultusunda seyreden politik tutumumuz siyasi ve ekonomik riskler içerse de, Arap İslam dünyasındaki toplumsal siyaset psikolojisinin gerçekleri bu riskleri almamızın kaçınılmazlığını gerektiriyor. Davos konjonktürü ve Gazze’ye olan hassasiyet, Ortadoğu halklarında Türkiye’den beklenti çıtasını hep üst perdede tutmaktadır. Türkiye’nin Arap baharı isyan sürecinin yaşandığı ülkelerde daha aktif ve çözümde halkın yanında inisiyatif alma beklentisini iyi okumamız gerekiyor. Taraf olmadan risk alamayız, risk almadan bölge beklentilerine cevap veremeyiz. İddialı olma vasfımızı öteleriz. Türkiye’nin aylar sonra bazı aklıevvel kalemlerin eleştirisine rağmen bugün Bingazi’de oluşu çok yerinde bir karardır. Libya’nın bugün yaşadığı sürecin benzerini Suriye halkı yaşamaktadır. Libya’da muhalefet aşiret yapısı içeriği ve mantığı ile silahlı bir iç çatışmanın çok sert pozisyonunu yaşarken, Suriye’de ise eşine az rastlanan ısrarlı, sabırlı ve sağduyulu sivil ve barışçıl mücadele var. Beşşar yönetiminin dört aydır silahlı provokasyonlarına rağmen, mezhep, din, aşiret çatışmasına bulaşmayan ve eline silah almayan Suriye halkı rejim tarafından katledilmeye, evleri yakılmaya, tutuklanmaya ve mülteci durumuna düşürülmeye devam ediyor. Libya için Türkiye’de aylar önce kopartılan fırtınayı hatırlıyorum. Ülke paramparça olur, batılı ajanlar, küresel sermaye kışkırtıcıları, post modern komplo teorileri yazanların pompalamaya çalıştıkları aman dokunmayalım, Kaddafi kalsın taraftarları hâlâ Arap sokaklarındaki bu değişim arzusu ve isteğinin bu toprakların çocuklarının tercihi olduğunu anlamak istemiyorlar. Suriye’de Beşşar’ın sonu ve Suriye’nin kaderi Libya’ya çok benzeyecek. Suriye için yazılan, çizilen, önerilen Beşşarlı - Baassız vs. planların kararını ABD-Batı değil Suriye halkı verecektir. Artık Türkiye’de Suriye Baas rejimi ve Beşşar Esad ailesinin mal varlıklarını dondurmalıdır. Özellikle Rahmi Mahluf’un Dubai, Pakistan, Avrupa ve Türkiye’de global sermayeyi kullandıkları biliniyor. Libya’da Ulusal Geçiş Hükümeti’ne verilen destekten Suriye gereken mesajı almalıdır. Türkiye’nin rol model algısı adalet ve vicdan merkezli olmalıdır. Suriye’de Esad ailesi kaldığı sürece asıl Suriye parçalanır, Libya örneği Suriye’ye çok benzer. Diktatörler kaldıkça bölünme ve kaos derinleşiyor, ne kadar erken giderse o kadar faydası oluyor, Tunus ve Mısır örneği gibi. Türkiye’nin Libya tutumu umarız Suriye’ye iyi bir ders olur. Libya tutumunun Suriye için de gerçekleşmesi dileği ile.

YENİ AKİT