Modern-İlkel Tapınmalar, Ve..
Eski komünist rejimlerde görülen ve bugün sadece Kuzey Kore’de kalan, ‘tek isimli, tek resimli, tek heykelli’ bir ‘tek adam’ figürlü ilkellikten, ‘kişiye tapma hastalığı’ndan hâlâ da kurtulamadık.
Selahaddin E. Çakırgil gündemi yorumluyor:
Önce bir anekdot..
28 Şubat 1997 Askerî Darbesi günlerinde, resmî ideoloji ikonunun tapıcılarının hortlattığı bir histeri nöbeti daha başlıyor.. Ve, R. M. isimli bir tv. proğramcısı cazgırlık yapıyor: ‘Erdoğan’ın filancaya ‘inek’ dediği bir video kaydını ele geçirdik, haberlerden sonra...’
Yurt dışındayım..
‘Böyle bir şey olmuş mudur, sahi?’ diyorum kendi kendime ve merakla izliyorum. O görüntü, umumî istek üzerine denilerek, daha sonra da tekrar tekrar yayınlandı.
Ama, o görüntüde, kimseye ‘inek’ denilen bir söz yoktu.
Mes’ele ne miydi?
Tayyip Erdoğan, İstanbul Belediye Başkanı..
Gençlerle sohbet ediyor. ‘Toplumların gelişmesi önündeki en büyük engel sizce nedir?’ gibi bir sual üzerine, bir Afrika- Hind hikayesi anlatıyor.
Kısaca şöyle:
Afrikalı bir devlet adamı, Hindistan’a gidiyor. Başkent Yeni Delhi’nin havaalanından şehir merkezine giderken, yolda saatlerce bekliyorlar.. Trafik hiç ilerlemiyor.