Türkiye’de iyice kronik bir sorun haline gelen başıboş sokak köpeklerinin saldırıları hız kesmeden devam ediyor. Bu saldırılarda kadın, çocuk ve savunmasız insanlar ciddi yaralanmalara maruz kalırken, bazıları da hayatını kaybediyor maalesef. Özellikle büyük şehirlerde sayıları on binleri bulan sokak köpekleri hem insan sağlığını hem de insan hayatını tehdit edecek boyutu çoktan aştı.

Sağlık Bakanlığının verilerine göre, her yıl binlerce kişi köpek saldırılarına maruz kalıyor. Bu insanların çoğu köpek ısırması kaynaklı kuduz tedavisi görüyor. Saldırı mağdurları daha çok çocuklar oluyor.

Öte yandan, dünyada her yıl yaklaşık 35 bin insanın başıboş sokak köpekleri saldırıları sonucunda öldüğü rapor edilmektedir. Dünya Sağlık Örgütü, sadece kuduz kaynaklı ölümlerin sayısının ise 40-70 bin arasında olduğunu tahmin etmektedir. Bu istatistiklerin oluşmasında Türkiye’nin payı azımsanmayacak durumda.

Neredeyse her gün başıboş sokak köpekleri saldırıları yaşanmasına rağmen devletin ilgili makamları ve belediyeler henüz somut bir önlem almadı. Yerel seçimler döneminde sokak köpekleri sorunu üzerinden oy toplamak isteyen bazı partiler, kazandıkları belediyelerde kamuoyuna yansıyan bir adım atmış değil. Belediyelerin kahir ekseriyeti saldırgan köpekleri toplayarak aşılıyor ve sonra tekrar sokağa salıyor.Bu da sorunu çözmek yerine erteliyor sadece.

Başıboş sokak köpekleri sorununun çözümü önündeki engellerden biri de hayvanları özne konumuna oturtan ve onlara hak talep eden mama lobisidir. İnsanların hayvanların yaşam alanını gasp ettiği, hayvanlar üzerinde tahakküm kurduğu iddiası üzerinden köpek saldırılarında bile insanı sorumlu tutan hayvanperestler, köpeklere dokunulmazlık payesi biçiyor. İnsan fıtratına savaş açarak insan yaşamını hayvanlarla eşitleyen bu müfsitlerin dikkate dahi alınmaması gerekiyor.

Oysa sokak tanımı şehirleşmeyle beraber ortaya çıkmış, cadde, kaldırım, yol veya kentlerdeki diğer yaşam alanları insanlar için düzenlenmiştir. İnsanın kendisi için inşa ettiği alanlarda işgalci gibi gösterilmesi mantığa ve yaradılış felsefesine aykırıdır.

Türkiye’nin 2004 yılında hayvanları koruma adına yürürlüğe koyduğu “hayvanları koruma kanunu”nun yeniden düzenlenerek bu sorunun çözüme kavuşması gerekiyor. Çocukların, yaşlıların köpekler tarafından parçalandığı bir vasatta, devlet yetkililerinin konuyu uzatması yeni vakıalara davetiye çıkarıyor.

Şu an ülke genelinde sayları 10 milyonu bulan ve her geçen gün sayıları artan sokak köpekleri kentlerde krallığını kurmaya doğru gidiyor. İnsanın yaşam alanını ve hayatını tehdit eden bu sorunun gündemden kalkması önem taşıyor. Gazze gibi bir derdimiz varken, çocuklarımızın sokaklarda, parklarda köpekler tarafından tehdit edilmesi problemini düşünmek istemiyoruz.