Malcolm X’e bir demet gül ile..

Toprağını verir, karartırdı yüzünü; Beyaz ellere vermezdi, canını verse bile, kâhin olsaydı Afrika. Ve kâhin olsaydı beyaz adam, Afrika’nın kara kınından alıp çıkarıp böğrüne seni; siyah çelik hançeri zorla saplamazdı. Onurun zerresine bulaşmamıştır yoksa beyaz adam ki; çekik gözlü, sarı tenli insanlar gibi bilerek ve de kendi elleriyle simsiyah çelikten hançerle son versin hayatına. 

Her limana demir atmak; almak, çalmak her gemiden; yakıştırıldı gençliğine! Hayatın düzelir sandın düzeltince gece renkli kıvırcık saçlarını. Little’i buharlaştıran güneş, X’i kıvamlaştıran kazan, hançeri bileyen taş, varlığını sana bildiren mekân oldu mahpushane. Gözlerine çekilen kalın siyah perdeyi indiren o tavaf anılmalı. Haccın Sahibi’ne bin şükür. Gözlerinin ve yüreğinin ve dilinin ağzını açan!  

Rengârenk insanlar artık etrafındalar gökkuşağına özenerek. Senden yetim kalan halklar bay X, seni, bir bilinmeyen denklemi kanınla çözdüler şahit olduktan sonra. Herkes biliyor artık Bay X’in diriliş ve direnişe eşit olduğunu. 

Pardon! 

Yerin yüzeyine; kelimelerinin bahar kelebeği gibi sahne aldığı o salona adını kanla kazıyan silahın kabzasını tutanı görmedim! “Beyaz bir el” miydi yoksa onun “siyah gölgesi” miydi? Pek fark etmez aslında, biri diğerinin diğeri öbürünün izdüşümü olduktan sonra.

Zalim kardeşleri için zeyl:

21 Şubat 1965
Ve işte o gün 
Gözünüz döndü 
Közünüz söndü 
Keseniz doldu 
Kalbiniz dondu 
Namlusu kesik tüfeğin kusmuğu 
Keser ancak kininizi 
Neden 
Karanlığa bilet aldınız bayım 
Siyah aydınlıktan tırstınız 
Bulut beyazı aydınlığı karanlıkla takas ettiniz! 
Tam on altı karagül(ley)le Rabb-i Rahim’e 
Sunuldu kardeşim kırkında 
Bu gün, X gün..