Okuyucularla Hasbihal

Pazar günleri, sütunumu görüş ve eleştirileri etrafında sohbete ayırdığım bir diğer ‘Okuyucularla Hasbihal’e daha başlarken, ‘Ben Müslümanım..’ diyen bütün okuyucularıma, önümüzdeki Ramazan Bayramı  dolayısıyla tebriklerimi, Ramazan’ın bize kazandırdığı, verdiği yüksek insanî idrakin bereketine hep birlikte nail olmamızı Allah’u Teâlâ’dan niyaz ediyorum.

*

Bu vesileyle hemen başka konulara geçmeden, birçok okuyucunun Ramazan ve iftar sofraları konusunda dile getirdikleri ortak görüş ve eleştirilere değinmeliyim:

Evet, Ramazan’ın bize ferdi olarak cismanî ve manevî açıdan arınma, bünyemizdeki ve tefekkür, tasavvur ve tahayyülatımızdaki gereksizliklerden uzaklaşmak,  fazlalıkları atmak; ve sosyal açıdan ise, en fazla da ‘digergâm’/ kendimiz dışındakileri de düşünmek hasletlerini bahşetmesi gerektiğini tekrarlayalım.  Bu konuda ne kadar başarılı olduğumuz konusunu, herkes kendi vicdanına sormalı, kendi iç muhasebesini yapmalı, nefis tezkiyesinden geçmelidir. Ramazanın şer’an övülen kazanımlarını gelecek Ramazanlara kadar ulaştırmak gerekiyor..

*

Almanya’dan Adnan Zahireci isimli okuyucu diyor ki: ‘Türkiye’de yapılan mahallî seçimler, Batı dünyasında  büyük sevinç dalgası oluşturdu ve hattâ daha da ileri gidilerek bazı medya organlarında  bu seçimin, ‘Türkiye’de İslamcılığın öldüğünün ilâmı’dır şeklinde yorumlar, makaleler bile yazıldı. Bu görüşe katılır mısınız?

--Evet bu kardeşime hemen belirtmeliyim ki, Müslümanlar ve İslam dünyası, kendilerini Batı medeniyeti olarak isimlendiren dünyanın ezelî bir kâbusu ve korkulu rüyasıdır, ve İslam dünyasına karşı devamlı bir husûmet duygusu vardır. Halbuki, bizim onları toptan yoketmek diye bir hedefimiz de yok.. Ve kimseye kendi inancımızı, dayatmak diye bir vazifemiz yoktur ve hattâ bundan, ‘Dini zorla kabullendirmek’ çabasından da kaçınmamız emredilir.. Ama, Haçlı (Salibî) ruhu ve kültürü, iflah olmaz, şifa bulmaz bir hastalıktır.. Düşünelim ki, alman felsefesinin en büyük isimlerinden sayılan Leibnitz, 1675’lerde Paris’e gidiyor ve Avrupa’nın kurtulması için, ‘Osmanlı devletinin ortadan kaldırılması gerektiği’ görüşünü  aktarır, muhatabı Fransa İmpratoru’na.. 

250 sene sonralarda ise, Osmanlı parça parça ediliyordu.

Evet, emperyalist dünya, Müslüman halkların kendilerine gelememesi için her yolu denediler. Yerinde ve sağlıklı kullanıldığında Müslümanların tek bir irade altında toplanmasına  muazzam bir güç odağı olan Hılâfet kurumu ise, 100 sene önce, 3 Mart 1924’ günü bertaraf ediliverdi. Ve bugün, müslüman dünyası iki milyarı bulan dev bir kitle, ancak, başı yok.. Ama, bu yokluğun acısı giderek ve Bosna, Keşmir, Türkistan, Çeçenistan, Arakan, Filistin gibi bölgelerdeki çok ağır ve acı felaketlerle  de olsa zihinleri zorluyor.

* Ama, İslâm , Allah’ın dinidir ve İlk Peygamberden bu yana bütün ‘Enbiyaullah’ın /ilâhî peygamberler’in ortak dinidir ve ona ebediyet vaad olunmuştur. Ve Hakk ve baatıl, mükevvenatın halkedilmesindeki iki zıd kutuptur. Nemrud’un zorbalığına karşı bir Hz. İbrahim ve, Firavun’ların sonu gelmez zulüm ve entrikalarına karşı bir Hz.  Musâ.. Altın gücüne dayanan Samirî Yahudilere karşı bir Hz. İsâ..Ebû Cehl ve Ebû Leheb gibi şirk dininin önderlerine karşı bir,Hz. Muhammed (S)..

Evet, bütün ilâhî peygamberlerin hayatında da en zıd kutuptakiler de hep vardı..  Nemrud ve firavunlar, Ebû Leheb’ler evet, ölüp gitmişlerdir, ama, zihniyetleri devam etmektedir. Ve onların şeytanî dünyalarına karşı da, ‘her Firavuna karşı bir Musâ’  hep olmuştur ve olacaktır.

Bu bakımdan birilerinin, ‘İslam’a göre bir dünya kurmak’ hedefi taşıyan Müslümanlar için kullanılan ‘İslamcılık’ isimlendirmesinden duydukları korkular yüzünden, ‘İslamcılık öldü..’ diye boş yere sevinmelerine bakıp kaygılanmaya gerek yoktur. Bir fransız yazarı ‘O. R’,  bir kitabının adını ‘İslamcılık öldü..’ şeklinde vermişti.  Ama, o zamandan sonra, nice İslâmî arayışları gördükçe, söyleyecek söz bulamamıştı.. 

Emperyalist güçler,eski kolonyalist/ sömürgeci yöntemlerin artık geçerli olmayacağını anladıkları zaman, yerli halkın içinden, onların dilleri, yaşayış tarzları açısından onlardan farksız olmayan, ama, kafalarının için emperyalizmin ölçülerine indekslenmiş yerli kuklalarını ‘New colonialism’ anlayışı içinde Müslüman  halkların başlarına diktiler.

Bizde de ‘İslam bitti.. Onu hayattan kovduk..’ diyenler çoktan yok olup gittiler.. Moğol İstilası’ndan sonra İslam bitti sananlardan bugün hiç bir haber yok.. Birinci Dünya Savaşı’ndan sonra Osmanlı’yı parça parça edince, ‘İslam’ın işini bitirdik..’ diye sevinenlerin hayalleri de gerçekleşmedi; Müslüman dünyası içten içe kaynıyor.. Bu, onun hayatiyetine işaret etmektedir.

Bugün de Fransa’da en faşist cebhenin lideri Marine Le Pen, Fransız okullarındaki büyük tehlikeden  sözediyor, İslam saldırısından dem vuruyordu, geçen hafta.. Ne miydi, ‘İslam saldırısı..’  dediği?

Müslüman ailelerin kız çocuklarının okullara İslâmî örtü gereklerine riayet etmeleriydi.

Evet, emperial-şeytanî odakların ‘İslamcılık öldü..’ şeklindeki sözleri, gerçekte, korkularını yansıtıyor.

Kezâ, Müslüman’a ümitsizlik içinde olmak haramdır. Biz, bir ölür, bin diriliriz.. Ve de, ‘aşk yolcusu yorulmaz..  Dağları aşar -gider..‘

STAR