ABD'nin militarizm yoluyla dünya hegemonyasını savunan "neocon"ların, İslamofobi (yani İslam düşmanlığı) pazarlayan bazı üçüncü sınıf sözcüleri var.

Bir de onların hakim olduğu kuruluşlarda çalışan kimi Türk yardakçıları... Bu kimseler Türkiye'de bir İslam devleti kuracağı yalanını yayarak, uzun süredir AKP'ye karşı gerek Amerikan gerekse İsrail basınında kampanya yürütüyorlar. Bu kampanya kapatma davasıyla zirveye tırmandı. Türkiye'de demokrasiye zerre kadar saygıları olmayan bu kimseler, askerlerin yönettiği Türkiye'nin ABD'nin ve İsrail'in çıkarına olduğu varsayımıyla hareket ediyor, Türkiye'yi AB'den uzaklaştırmak istiyorlar. Bunların Türkiye'de kimi askerî çevrelerle yakın ilişkileri olduğu görülüyor. Bazıları askerî kuruluşların düzenlediği, kamuya açık konferanslara katılıp konuşmalar dahi yapıyor.

Bu kimselerin, hayli "ulusalcı" bir ideolojiye sahip askerlerin yönettiği bir Türkiye'nin ABD ve İsrail'in çıkarlarına hizmet edeceği varsayımına nasıl ulaştıkları, sorulmaya değer. Ama bu soruyu şimdilik bir kenara bırakalım ve kapatma davasıyla alevlenen, AKP'nin ne olup ne olmadığı sorusuna dönelim. Bu konuda "neocon"ların üçüncü sınıf sözcüleri ile onların yerli hempalarının söylediklerinin hiçbir önemi olmayabilir. Ama ne yazık ki Türkiye'de kimi "demokrat" geçinen kimseler dahi şimdilerde, kapatılmasının hukuksuzluğu ve haksızlığından çok, AKP'nin (hiç de az olmayan) yanlışları üzerinde odaklanmayı tercih ediyor; Türkiye'nin temel meselesinin resmi ideoloji uyarınca keyfi yönetim yerine, özgürlükçü demokrasinin kurallarının yerleştirilmesi meselesi olduğunu unutuyorlar. Onun için AKP'nin ne olup ne olmadığının hatırlanmasında yarar var.

AKP üzerine son zamanlarda okuduğum çok dikkate değer bir yorum, London School of Economics diplomalı sosyolog Ziya Meral'in "AK Parti: İslamcılığın ve geleneksel Türk siyasetinin yenilgisi" başlıklı, kapatma davasından kısa süre önce yayımlanan İngilizce makalesi (Denizen's Corner, 8 Ocak 2008). Meral'in, "Gerek Türkiye, gerekse dünyanın geri kalanı için yeni bir paradigmayı temsil ettiğini" söylediği AKP ile ilgili gözlemlerini, bu partiye yapılan haksızlık ve hukuksuzluğun altını çizmek amacıyla, burada tekrarlayacağım:

AKP, muhaliflerince, İslam devleti kurmak amacıyla takiye yapan bir parti olarak tanıtıldı. Ama liberallerin, gayrimüslimlerin ve etnik azınlıkların önemli bir kısmı, yani eğer Türkiye şeriat kanunlarıyla yönetilecek olsa en büyük 'tehdit' altında kalacak olan kesimler AKP'ye oy verdiler. Çünkü AKP hükümeti insan hakları ve dinsel özgürlük konularına Türkiye'de en büyük ilgi gösteren hükümetlerden biri oldu...

AKP'nin Türkiye'nin Batı ile bağlarını koparıp yüzünü Doğu'ya çevireceği iddia edildi. Ama yabancı yatırımcılar ve Türkiye'nin AB'ye katılmasını destekleyen Avrupalıların çoğu, Türkiye'de bugüne kadar en ciddi hükümet olarak gördükleri AKP hükümetine destek verdiler...

AKP'nin seçim başarıları, 28 Şubat'ın rövanşı, RP İslamcılığına dönüş olarak sunulmak istendi. Ama gerek Saadet Partisi, gerekse Büyük Birlik Partisi, AKP'yi açıkça İslam'a sırt çevirip Batı'ya teslim olmakla suçladılar. Abdullah Gül ve Tayyip Erdoğan'ın "Yahudi ve Siyonist" olduklarını iddia eden kitaplar dahi yayımlandı...

AKP iktidarı altında Türkiye'nin düne göre daha İslamlaştığına dair hiçbir işaret yok. TCK 301'in istismar edilmesi, liberal aydınlara ve gayrimüslimlere saldırılar gittikçe tehlikeli bir hal alan sağcı milliyetçiliğin ürünü. Sağcı milliyetçiler AKP'nin karşısında...

AKP'nin geleneksel Türkiye ile uyuşan muhafazakar yönü ile AB üyeliğine ve ekonomik reformlara yönelik uygulamaları, Türkiye halkının büyük bölümünün desteğini kazandı. AKP'nin genç liderleri, İslam'ın Altın Çağı'na dönüşü ve İslam dünyasıyla bütünleşmeyi öngören geleneksel İslamcılığın yerine, globalleşme ve modernleşmenin gerekleriyle bağdaşan, realpolitiğe dayalı bir dünya görüşü geliştirdiler. "AKP, İslamcılığın yenilgisinin benzersiz bir ürünüdür."

Zaman gazetesi