Baskın Oran, Ufuk Uras, Ahmet İnsel, Aydın Engin, Oya Baydar, Sezgin Tanrıkulu, Mithat Sancar, Cengiz Algan ve Mebuse Tekay görülmedik bir şey yaptılar.

29 Eylül günü savcılığa başvurdular ve Genelkurmay Başkanı İlker Başbuğ'un 21-22 Eylül günleri Güneydoğu sınır bölgesinde siyasi beyanlarda bulunduğu, böylelikle kanunla verilmiş görev ve yetkilerinin dışına çıkarak Askeri Ceza Kanunu'nu ihlal ettiği gerekçesiyle hakkında suç duyurusunda bulundular.

Bu suç duyurusundan ne çıkacağını aşağı yukarı biliyoruz. Sivil savcılık, yetkisiz olduğu gerekçesiyle suç duyurusunu askeri savcılığa gönderecek; askeri savcılık da mevzuata göre Genelkurmay Başkanı'nı yargılama imkânı bulunmadığı için suç duyurusu hakkında (istese dahi) bir şey yapamayacak. Peki, Genelkurmay Başkanı'nı yargılama imkânı niçin bulunmuyor? Emekli askeri yargıç Dr. Ümit Kardaş şöyle açıklıyor: "Genelkurmay başkanının yargılanabilmesi için, Genelkurmay başkanının kendisinin sicil verdiği hâkimlerden oluşan bir mahkemeye kendisi hakkında soruşturma emri vermesi lazımdır. Ayrıca bu mahkeme üçü askeri hâkim, ikisi general beş kişiden oluşur. Bu generallerin de, yargılanan generalden kıdemli olmaları gerekir... Peki Genelkurmay başkanından daha kıdemli orgeneral var mı? Yok. O halde askeri bir suç işlediğinde genelkurmay başkanını yargılama imkânı da yoktur." (Radikal, 22 Ocak 2001.)

Yani, Baskın Oran ve diğerleri sadece, hukuk devleti ve demokrasiye bir hizmette bulunarak kamuoyuna iyi bilinmesi gereken iki konuyu hatırlatmış oldular: 1) Üst rütbeli askerler devamlı siyasi beyanlarda bulunuyorlar, ama bu suçtur. Yalnızca 35. maddesiyle tanınan TSK İç Hizmet Kanunu 45. maddesinde şöyle demektedir: "TSK her türlü siyasi tesir ve düşüncelerin dışında ve üstündedir. Bundan ötürü Silahlı Kuvvetler mensuplarının siyasi parti veya derneklere girmeleri bunların siyasi faaliyetleri ile münasebette bulunmaları, her türlü siyasi gösteri, toplantı işlerine karışmaları ve bu maksatla nutuk ve beyanat vermeleri ve yazı yazmaları yasaktır." Bu yasağın yaptırımı da Askeri Ceza Kanunu'nun 148. maddesinde düzenlenmiştir: "... siyasi amaçla nutuk söyleyen, demeç veren, yazı yazan veya telkinde bulunanlar... fiil daha ağır bir cezayı gerektirmediği takdirde 1 aydan 5 yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır..." (Bu maddede 26 Mayıs 2000'de yapılan değişiklikle, ömürboyu hapse kadar giden cezalar 5 yılla sınırlandı.) O halde, eğer anayasanın değiştirilemez bir ilkesi hukuk devleti ise, bu kurallar işletilmelidir. 2) Mevzuat Genelkurmay Başkanları'nın yargılanmasına imkan vermemektedir. O halde, mevzuattaki bu eksikliği giderecek yasal düzenlemeler derhal yapılmalıdır. Zira kimse hukukun üzerinde değildir.

Peki, suç duyurusu üzerine Baskın Oran ve arkadaşları neyle karşılaştılar? Kendine "Türk İntikam Birliği Teşkilatı" adını veren ve "Yaşasın Irkçı Türkçü direniş hareketi!" sloganını şiar edinmiş bir örgüt, gönderdiği mesajla haklarında ölüm kararı aldığını bildirdi. Bilindiği üzere, ölümle tehdit TCK'nın 106., ırkçılık ise 216. maddesine göre ağır hapis cezasını gerektiren suçlardır. Savcıların ve emniyet teşkilatının bu suçları işleyenlerin tesbiti ve cezalandırılması için derhal harekete geçmeleri beklenir.

Bugüne kadar bu suçlar kovuşturulmadığı için ırkçılık neredeyse mubah hale geldi; birçok değerli insanın canına kıyıldı. TCK 216. ırkçılık yapanları cezalandırmak için değil, son Hülya Avşar olayında görüldüğü üzere, ırkçılığa karşı tavır alanları kovuşturmak için kullanılır oldu. Son olarak Diyarbakırspor'un maruz kaldığı tezahüratta görüldüğü üzere, ırkçılık ceza görmedikçe giderek daha saldırgan bir hal almakta. Bu ülkede Youtube'a giriş yasak, ama ırkçı örgütün "Kürtsüz Türkiye" çağrısı yapılan internet sayfası serbest!

Türkiye bir hukuk devleti ise, ırkçılığa bütün imkânlarla dur denmelidir. Sorumluluk öncelikle hükümete aittir. Irkçılıkla mücadele edilmeden "demokratik açılım" başarılamaz.

ZAMAN