Mehmet Garip Tanyıldızı / Akşam

İsrafil'e inanmak

Komedyen anlatıyor:

"Bizim sınıfta bir kız var. Fetirizm mi Futurizm mi ne, öyle bir dine inanıyor. İlk defa duydum ben de. 'Ney sizin dinin olayı?' dedim.

Şöyle dedi: 'Allah var. Peygamber de var. Ama İsrafil yok.'

'Bunun için mi bıraktın İslamiyeti?' dedim. 'Çok üzülürüm ben. İsrafil'den kalıp yanarsan diye...'"

Modern zamanlarda tanrıtanımazlık (ateizm) geçmişte hiç olmadığı kadar yaygınlaşmış ve gündem olmuştur.

Son dönemlerde ise deizm, agnostisizm ve türevlerinin arttığı dile getiriliyor.

Komedyen de bunun vardığı son noktaya dair ekstrem bir örneği aktarıyor: İsrafil'e inanmamak.

İsrafil'e inanmamaya komedyenin verdiği tepki, konuyu mizahın ötesinde bir ciddiyetle ele almayı gerektiriyor.

Zira o tepki şu soruyu doğuruyor: İsrafil'e inanmak önemli mi?

Daha somut ifade edersek: İsrafil'e inanmamak neyi değiştirir?

Ateizm, deizm, agnostisizm ve türevlerinin ve hatta İsrafil'e inanmamanın temel birçok farkı olabilir.

Fakat, hepsinin ortaklaştığı bir yer var.

Bu ortak noktanın en büyük temsilcisi ateizmi ele alalım.

Ateizm için bir "ahlaki tavır" sorgulaması yaptığımızda karşımıza tek cevap çıkıyor: İnsanın doğası.

Bu cevabın gerçekliği ve tutarlılığı ayrı bir tartışma konusu.

Ancak, şu bir gerçek ki "insanın doğası" cevabı insan için hiçbir bağlayıcılık ifade etmiyor.

Ateizmin deizm, agnostisizm ve diğerleriyle ortak noktası bağlayıcılık.

Çünkü, hiçbirinde "hesap vakti" inancı yok.

Dolayısıyla bu dünyada yapıp ettiklerinin bir bedeli olmayacak.

Gerçekte herhangi bir "ahlaki tavır" zarureti söz konusu değil.

İnsana aldatıcı bir kafa konforu sağlayan bu eğilim insanoğlunun eski bir alışkanlığı.

Yahudilik "seçilmiş ırk" inancıyla, Hristiyanlık da günahlarının kefaretini peygambere ödeterek o kafa konforuna ulaştı.

Bütün dünyevileşme ve sekülerizm eğilimlerinin varmak isteği bu kafa konforu.

İsrafil'e inanmamak da tam olarak bu kafa konforunu sağlıyor.

Çünkü İsrafil'in en önemli görevi, ardından hesap vaktinin geleceği Kıyamet Günü'nde Sûr'u üfleyecek olmasıdır.

İsrafil yoksa Kıyamet de yoktur, hesap vakti de.

"Eğer Tanrı olmasaydı her şey mübah olurdu." demişti Dostoyevski.

Abdallara hitap ettiğini düşünerek lafın tamamını söylememiş olabilir.

Biz tamamlayalım.

Peygamber yoksa her şey mübah olmaz mı?

Hesap vakti yoksa her şey mübah olmaz mı?

İsrafil yoksa her şey mübah olmaz mı?