İNSAN...

Kendine yağıyor insan...

Oysa yitik mazisinde biriktirdiği geçmişi gölgesinde

Bir ikindi üzeri okunurken salası

Dökülüyor bir  tadımlık dünyanın buğusunda

Sonra telaş telaş bakıyor insan...

Biriktirdiği tüm kederleri damıtarak dünyaya

Tane tane döküyor tüm yaramazlıklarını

Oyuncağını kıran müzmin bir çocuk bakışı edasıyla

Zamanın atardamarlarında birikiyor insan...

En olmadık anlarda topladığı kanlı gövdesi ile

Kendi tuttuğu neşteri elinde ince ince biliyor

Etin dirhem dirhem oluşunu bir  oyunluk perdede

Kimine susuyor insan...

Boğum boğum kalbinin köşesine kattığı naralarda

Çıkamayan bağırtısında boğulan nefesin

Öylesine alınan bir gökkubbenin hüznünü salıyor

Sonra diyor insan...

Akıbeti sonu belli olmayan bir sonun gölgesi

Ve üç yolu olan bir sonun bitişi

Arafı gözlerken sen bilebildin mi...

---------

GÜLNUR AŞCI YETKİN